„Zmieniając stan umysłu możesz zmienić swoje życie” – to zdanie Deepaka Chopry. Coraz częściej spotykamy się z holistycznym podejściem do naszego zdrowia. Ciało i umysł tworzą całość. Wszystkie procesy zachodzące w naszym umyśle mają wpływ na nasz organizm. Nieustanne odczuwanie niepokoju, natłok myśli, problemy z koncentracją, robienie kilku zadań w tym samym czasie, myśli nie pozwalające zasnąć o 3 nad ranem, nadmierna kreatywność lub jej brak powodują permanentne zmęczenie naszego organizmu. Do tego wszystkiego często dochodzi złość, nerwowość, irytacja. Czujemy, że weekend, a nawet urlop nie w nosi do naszego życia odpoczynku. Na wiele rzeczy, które dzieją się w naszym życiu nie mamy wpływu. Mamy natomiast wybór jak na te problemy będziemy reagować.
Na czym polega medytacja?
Jak możemy sobie pomóc? Jednym ze sposobów jest medytacja. Czym zatem jest medytacja? Jest to stan, w którym obserwujemy umysł. Stan, w którym patrzymy na swoje myśli, emocje, skojarzenia, a następnie przechodzimy do kontroli umysłu, czyli decydowaniu o tym, o czym w danym momencie będziemy myśleć, na czym będziemy się koncentrować. Medytacja jest praktyką znaną w każdej religii. Pojawia się np. w formie odmawiania litanii w religii chrześcijańskiej. Może być tańcem, powtarzaniem określonych rytuałów, praktykowaniem ciszy. Doceniana jest również w psychologii zdrowia. Coraz częściej możemy usłyszeć o roli pozytywnego nastawienia w procesie zdrowienia.
Kluczem w medytacji jest kontrola umysłu. Tu pojawia się pytanie w jaki sposób możemy zacząć?
Co jest pomocne w nauce medytacji?
- Jednym ze sposobów jest praktyka uważności (mindfulness), która polega na rozwijaniu spostrzegawczości, byciu tu i teraz, patrzeniu i słyszeniu tego co nas otacza w danej chwili. Dostrzeganie odczuć w danym momencie, doświadczanie chwili. Słyszenie śpiewu ptaków, czucie zapachu kawy, czy też ucisku w brzuchu, który możemy rozładować spokojnym, głębokim oddechem.
2. Pomocna w rozpoczęciu praktyki medytacji może być afirmacja. Afirmowanie polega na powtarzaniu pozytywnych stwierdzeń. Istotne jest robienie tego z wiarą. Naprawdę warto wierzyć w to co wypowiadamy. Na początek warto skupić się na tym co już mamy np. wspaniała rodzina, dom, wygodne łóżko, zdrowie, czy zgrabna figura, a potem rozbudowywać tę listę. Afirmacja może być formą modlitwy.
3.Relaksacja to kolejny sposób mogący pomóc w nauce medytacji. Wystarczy na chwilę znaleźć spokojne miejsce. Zamknąć oczy i spokojnie oddychać. Można sobie wyobrazić jakieś cudowne, spokojne miejsce, do którego przenosimy się na chwilę np. pustą, morską plażę, ciche jezioro w lesie, czy łąkę pełną kwiatów. Autosugestią staramy się doprowadzić ciało do spokoju.
4. Kolejnym sposobem, w mojej ocenie bardzo dobrym na początek dla osób lubiących wszystko racjonalizować, może być praca na poziomie naszych przekonań i nastawień. Praca ta polega na stopniowym zmienianiu swoich sądów, myśli i przekonań na temat codziennych zdarzeń. Nie zawsze od razu możemy ocenić czy to co nam się przytrafiło jest dobre czy złe, to czas nam to pokaże. Ekstremalnym przykładem, dobrze działającym na wyobraźnię może być spóźnienie się na samolot, które w naszej krótkoterminowej ocenie jest czymś fatalnym, a w dłuższym okresie zbawiennym, bo samolot ten uległ katastrofie.
W pracy nad moimi przekonaniami, pomaga mi stara opowieść:
„W małej chińskiej wiosce mieszkał starszy mężczyzna. Całym jego dobytkiem był kawałek pola oraz koń, z pomocą którego uprawiał rolę. Koń był dla wieśniaka niezwykle wartościowy, ponieważ dzięki niemu mógł zapewnić byt sobie oraz swojemu synowi. Pewnego dnia koń zniknął. Sąsiedzi współczuli wieśniakowi takiego nieszczęścia. Mężczyzna nie zamartwiał się jednak stratą konia, lecz ze spokojem pytał: „Szczęście? Nieszczęście? Kto wie?
Tydzień później zwierzę niespodziewanie powróciło do właściciela, przyprowadzając ze sobą stado innych koni. Tym razem sąsiedzi nie mogli uwierzyć w to, jakie szczęście spotkało starego wieśniaka – w całej wiosce nikt nie miał tylu koni! Gratulowali mu z całego serca. Mężczyzna podziękował im za miłe słowa, po czym zapytał: „Skąd wasza pewność, że to, co się wydarzyło, jest szczęściem?” Sąsiedzi dziwili się tym słowom i uznali starca za niewdzięcznika. Pewnego razu syn wieśniaka postanowił okiełznać jednego z nowych koni. Niestety, jego próba nie powiodła się, ponieważ spadł z grzbietu zwierzęcia i złamał nogę. Sąsiedzi ponownie składali mężczyźnie wyrazy współczucia w obliczu takiego nieszczęścia, jednak wieśniak pytał tylko: „Szczęście? Nieszczęście? Kto wie?”.
Dni mijały, a kraj pogrążył się w wojnie. Do chińskiej wioski wkroczyli żołnierze, werbując do wojska młodzieńców zdolnych walczyć. Ku rozpaczy wielu rodzin, zabrali wszystkich młodych mężczyzn, z wyjątkiem jednego – syna wieśniaka, który leżał w łóżku ze złamaną nogą. Po jakimś czasie okazało się, że żaden z młodzieńców zaciągniętych do walk nie przeżył. Rodziny pogrążyły się w żałobie, jednak wieśniak pozostał niewzruszony, pytając tylko: „Szczęście? Nieszczęście? Kto wie?”.”
Co warto zrobić?
Pracując z naszymi przekonaniami, warto zrezygnować z niektórych nastawień, porzucić automatyzmy myślowe, szczególnie te, które nam nie służą. Przestać odtwarzać zdarte płyty, które zatruwają umysł i niczego nie wnoszą.
Podstawą w nauce medytacji jest wzięcie sprawy w swoje ręce. To Ty podejmujesz decyzje jak zarządzić swoim umysłem. To tak jak z oddychaniem. Oddychasz nieświadomie, ale w każdej chwili możesz przejąć nad tym kontrolę. Umysł działa podobnie. Kontrolowanie myśli jest pierwszym krokiem do medytacji.
Nie wystarczy przeczytać – to trzeba zacząć robić! To naprawdę pomaga.
Miłego dnia! J.