Prawienie i przyjmowanie komplementów to umiejętności, które wielu osobom sprawiają trudności. Większość z nas ma duży problem z przyjmowaniem miłych uwag. Zdecydowanie bardziej przywykliśmy do radzenia sobie z negatywnymi przekazami, a przecież miłe uwagi czy drobne pochwały znacznie przyczyniają się do poprawy naszego samopoczucia i odczuwania radości z życia. Dlatego warto zacząć uczyć dzieci od najmłodszych lat jak można dostrzegać okazję do mówienia innym miłych rzeczy i reagowania z wdzięcznością na komplementy od nich. Ćwiczenie takich umiejętności jest szczególnie ważne dla dzieci ze spektrum autyzmu, ale nie tylko.
Jak zacząć, skoro część z nas ma z tym duży problem?
Pokaż dziecku, że jest wiele rodzajów komplementów. Najłatwiej zrobić to na dobrym przykładzie, chwaląc np. wygląd i zachowanie innych osób. Ważne jest, aby były to szczere, nie wymuszone komplementy. Przy odrobinie chęci możemy znaleźć wiele powodów do pochwał. Jest wiele obszarów w życiu, które możemy komplementować. Szukajmy pozytywnych rzeczy we wszystkim co robimy.
Jak to zrobić? To bardzo proste. Oto kilka pomocnych przykładów, które mogą przydać się również, nam dorosłym:
Komplementy osobiste
„Dziękuje, że przytrzymał pan dla mnie drzwi. Jest pan bardzo uprzejmy”.
„Dziękuję Ci za pomoc. Jesteś bardzo solidną i uczynną osobą.”
Komplementy dotyczące umiejętności czy talentów
„Jestem pod wrażeniem Twojej sprawności fizycznej. Bardzo szybko biegasz., „Podobało mi się, jak grałaś ostatni utwór na fortepianie”. „Masz bardzo ładne pismo”.
Komplementy związane z osiągnięciami
„Wspaniale nakryłeś do stołu”. „Świetnie poradziłaś sobie z zadaniami z matematyki”. „Jak ty ładnie umiesz śpiewać”.
Komplementy dotyczące wyglądu
„Do twarzy ci w tym niebieskim sweterku”.
Komplementy pośrednie, polegające na powiedzeniu, chwaleniu czegoś, co ma związek z dana osobą
„Tapeta na ścianach twojego pokoju jest fantastyczna. Wygląda jak prawdziwa dżungla”. „Twój pies tak ładnie się bawi i zna tyle świetnych sztuczek”.
Co zrobić, żeby komplementowanie było naturalne i nie wymuszone?
Zmotywuj dziecko do szukania możliwości prawienia komplementów. Ustalcie, że każdy członek rodziny postara się poszukać pozytywnych cech u innych i o tym mu powie. Zadawaj dziecku codziennie pytania czy zauważyło w swoim otoczeniu coś, co można było pochwalić. Sama/sam również podejmij podobne wyzwanie i aktywnie szukaj sytuacji, w których powiesz coś miłego dziecku lub innym członkom swojej rodziny czy znajomym.
Jak nauczyć się dostrzegać sytuacje warte skomplementowania?
To bardzo proste zadanie. Oto kilka przykładów:
• Obserwujcie typowe sytuacje z życia codziennego, w których dziecko może zauważyć okazje do mówienia miłych rzeczy innym np. przy posiłku, w sklepie, w drodze do szkoły.
• Obejrzyj z dzieckiem ulubiony film. Znajdźcie sytuacje, w których bohaterowie prawią sobie komplementy i porozmawiajcie o nich.
• Naucz dziecko właściwych i niewłaściwych reakcji na komplementy, odgrywając odpowiednie sytuacje np.:
Komplement: „Do twarzy ci w tym czerwonym sweterku”.
Właściwa reakcja: „Dziękuję”. „Dziękuję to miłe, że to zauważyłaś”. „Miło mi to słyszeć”. „To bardzo uprzejme z Twojej strony. Dziękuję”
Niewłaściwa reakcja: „Nienawidzę tego swetra. Mama kazała mi go nosić, bo dostałam go od cioci” albo „Włożyłam go, bo to jedyna czysta rzecz, jaką miałam w szafie.”
Szczere komplementy, które umiemy mówić, a także przyjmować znacznie przyczyniają się do odczuwania radości z życia. Szukajmy tego co dobre i wyjątkowe w innych ludziach i mówmy im o tym. Uczmy też nasze dzieci by umiały to dostrzegać. Życzliwość, wzajemny szacunek i wspieranie się nawzajem to rzeczy, których wszyscy potrzebujemy.
Dziękuję, że jesteś tu ze mną. Miłego dnia!